Wielki Orlen dalej rośnie. Mniejsze firmy mogą słabnąć choć nie muszą ^Wyróżniony

A sytuacja setek kooperujących z nim bezpośrednio czy pośrednio średnich i małych firm przypomina kajakarską czwórkę, której chce się zabrać parę wioseł.

„PKN ORLEN w drugim kwartale osiągnął najlepszy wynik w historii! Wypracowaliśmy 3,2 mld zł zysku operacyjnego EBITDA LIFO i 2,2 mld zł zysku netto. Największy udział we wzroście miała energetyka (+63% r/r) i petrochemia (+307% r/r), co udowadnia skuteczność strategii #ORLEN2030” – poinformował na portalu społecznościowym Prezes Zarządu PKN ORLEN Daniel Obajtek.

Po czym dostarczał kolejne informacje. Na przykład, że „Nasz segment energetyczny już czwarty kwartał z rzędu wygenerował wynik EBITDA przekraczający 1 mld zł. Odpowiada on już za blisko 40% całkowitego EBITDA Grupy PKN ORLEN. Konsekwentnie budujemy koncern multienergetyczny z nowoczesnymi nisko- i zeroemisyjnymi źródłami wytwarzania”.

Albo też, że „Konsekwentnie umacniamy naszą pozycję konkurencyjną na europejskim rynku. W trakcie pierwszych 6 miesięcy 2021 r. na inwestycje w budowę nowoczesnego koncernu multienergetycznego przeznaczyliśmy 4,2 mld zł. W całym roku planujemy zrealizować rekordowy CAPEX na poziomie 9,5 mld zł”.

Przytaczanie w tym miejscu wszystkich informacji dostarczonych przez prezesa Obajtka mija się z celem, zresztą ich omówienie salon24.pl już zamieścił, kto chce się w nie wgłębić, niech przeczyta TUTAJ. Teraz wystarczy powiedzieć, że pomimo głosów krytyki, jakie płyną pod adresem Orlenu i jego prezesa, koncern wzmacnia swoją pozycję biznesową. Jest to też o tyle ważne, że ta sztandarowa polska firma powinna odegrać kluczową rolę w transformacji energetycznej wyznaczaną przez Europejski Zielony Ład.

Ta kluczowa rola znalazła zresztą odzwierciedlenie w wyróżnieniu jakie otrzymał PKN Orlen w 49. edycji Raportu Społecznej Odpowiedzialności Biznesu magazynu Raport CSR. Firmę nagrodzono w związku z jej odpowiedzialnością „za środowisko i przyszłe pokolenia, a także za inwestowanie w rozwój pracowników”. Pod tymi szczytnymi słowami kryją się również konkretne działania związane właśnie z Europejskim Zielonym Ładem.

Zgodnie z regułą, że „duży może więcej”, podobnie jak PKN Orlen, choć już może nie tak spektakularnie, radzą sobie inni giganci kontrolowani przez Skarb Państwa. A co z regułą, wedle której „małe jest piękne”? Czyli z mniejszymi, prywatnymi firmami? Otóż mniejsze prywatne firmy dość tradycyjnie wskazują, że nadal stoją przed murem przepisów już istniejących czy przygotowywanych, którego to muru głową się nie przebije, bo można sobie co najwyżej nabić guza.

Przykładem niech będą alarmistyczne wypowiedzi Pawła Abramowicza, Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców oraz jego doradców. „Polski Ład nie może być wprowadzany kosztem polskich przedsiębiorców z sektora MŚP, w szczególności rozliczających się podatkiem liniowym. W 2019 roku było około 700 tysięcy takich firm w Polsce” – czytamy na portalu Rzecznika. Po czym doczytujemy, że „Proponowana przez rząd reforma podnosi obciążenia przedsiębiorców rozliczających się podatkiem liniowym prawie o 50%, z obecnych 19% do 28% bez możliwości odliczenia kwoty wolnej od podatku (30 tysięcy złotych). W praktyce podatek liniowy straci sens dla większości go obecnie płacących. Rzecznik MŚP i Rada Przedsiębiorców uważają, że plany rządu dot. zmian w podatku liniowym w ramach Polskiego Ładu są nieuzasadnione”. Dlatego Rzecznik apeluje o podpisanie petycji do premiera w tej sprawie.

Jest to oczywiście tylko jeden przykład bolączek mniejszego biznesu, inne można znaleźć zarówno na portalu Rzecznika jak i w wielu stanowiskach, apelach, listach czy opiniach różnych organizacji pracodawców i ekonomicznych ekspertów.

Można by rzec, że kwestia rosnącej kondycji dużych firm i zdrowotnych problemów mniejszych to są dwa oddzielne tematy. Jednak w gospodarce obowiązuje zasada naczyń połączonych. Z biznesowymi gigantami współpracują dziesiątki, a pośrednio setki i tysiące mniejszych przedsiębiorstw. Jeżeli ich warunki funkcjonowania nie ulegną poprawie albo się pogorszą, to z czasem mogą to odczuć też giganci. No i jeszcze dopiszmy dla formalności mało odkrywczą uwagę, że na wskaźniki ekonomiczne kraju i poziom życia Polaków wpływają zarówno duże, jak średnie i małe firmy.

Trochę to jak w kajakarstwie, o którym ostatnio jest głośno. Jak chyba dość powszednie wiadomo, wszyscy zawodnicy płyną jednym kajakiem. Gdy się słabszemu sportowcowi jeszcze dodatkowo zabierze wiosła, to cała załoga zostanie w tyle.