Mówienie o patriotyzmie gospodarczym i konsumenckim stało się modne. To znak, że Polacy naprawdę wychodzą z kompleksów i przestają uważać, że nasz kraj w Unii Europejskiej znajduje się tylko dzięki niesamowitej życzliwości możnych tego kontynentu. W związku z tym musi dbać przede wszystkim o pochwały, a już Boże uchowaj nie narazić się na zarzuty działania w egoistycznym, polskim interesie. Przesada? Przerysowanie? Niestety nie – jeszcze dzisiaj w niektórych wysokonakładowych polskich i zagranicznych gazetach można przeczytać jako zarzut formułowany ze śmiertelną powagą, że rząd bierze na sztandary interes narodowy.

Mówienie o patriotyzmie gospodarczym i konsumenckim stało się modne. To znak, że Polacy naprawdę wychodzą z kompleksów i przestają uważać, że nasz kraj w Unii Europejskiej znajduje się tylko dzięki niesamowitej życzliwości możnych tego kontynentu. W związku z tym musi dbać przede wszystkim o pochwały, a już Boże uchowaj nie narazić się na zarzuty działania w egoistycznym, polskim interesie. Przesada? Przerysowanie? Niestety nie – jeszcze dzisiaj w niektórych wysokonakładowych polskich i zagranicznych gazetach można przeczytać jako zarzut formułowany ze śmiertelną powagą, że rząd bierze na sztandary interes narodowy.

Z kłótni o nowe regulacje dotyczące Trybunału Konstytucyjnego większość z nas zapamięta niekoniecznie parlamentarne epitety. A szkoda, bowiem przy okazji całej awantury udało się zwrócić uwagę na pewną kwestię. Kwestię ważną, ale zdumiewająco rzadko dyskutowaną, a mianowicie na to, czy Warszawa powinna się dzielić przywilejami związanymi z jej stołecznością. W odróżnieniu od kilku dużych europejskich państw – z Niemcami na czele – poza stolicą nie ma praktycznie siedzib liczących się instytucji publicznych.